نبرد فرهنگی

 1- 36 سال است پرچم حق به دست ولی فقیه است و در مقابل دشمنان ایستاده وظیفه ؛ تقویت اوست یا سست کردن او در مقابل دشمنان؟ نتیجه شبه پراکنیهای به ظاهر دینی یا عقلی باعث تقویت جامعه شیعی -که اهلبیت عصمت و طهارت بنیان گذاشتن- است یا پایه های حکومت مدرن کفر که مدعی سرپرستی همه جانبه بشر بر اساس عقل خودبنیاد است، می شود.


2- جامعه شیعه در طول تاریخی رو به رشد و تکامل بوده است. و با امداد معصومین طبقه مرجع برای سرپرستی و ولایت جامعه بوجود آمده .حال مگر ممکن است در زمان غیبت، ولایت و سرپرستی تکامل جامعه شیعه به کفار واگذار شده باشد؟

3- استناد به برخی برای نفی حکومت دینی رویات بدون تفقه جامع اخباری گری و مصادره ظاهر آنها به نفع نظر خود است. علاوه شاید منظور برخی روایات *در مورد قیام قبل از ظهور، پرچمی که مدعی عصمت و امامت است، باطل باشد.(یعنی به نام امام معصوم قیام کند نه برای زمینه سازی حکومت معصوم ) والا فقط دلیل لزوم امر به معروف و نهی از منکر ، جهاد و لزوم دفاع از جان، مال و ناموس شیعه در مقابل اقسام هجوم کفار برای اثبات حکومت اسلامی کافی است.
4- ما وظیفه نداریم کفر را تقویت کنیم بلکه باید به اجرای احکام اسلام کمک کنیم و این بدون حکومت ممکن نیست.
5- مدیریت و سرپرستی رشد جامعه منشاء پیدایش، تغییر و تکامل، مفاهیم، ساختارهای اجتماعی، مناسبات جدید اجتماعی، تنظیم روابط اقشار، سبک جدیدی از زندگی، پیدایش اقشار جدید اجتماعی مثل طبقات مرجع جدید اقتصادی(سرمایه داری مدرن) ، طبقات مرجع جدید فرهنگی(علمای علوم انسانی) مرجعیت جدید سیاسی(سیاست مداران)، روابط جدید و به ظاهر مدرنی با دول کفر و تاثیر آنها در تمامی شوونات احتماعی حتی روابط اقشار با هم شده، به عبارت دیگر حکومت بسترسازی دخالت در تمامی شوون فردی و اجتماعی شده و همه روابط را تغییر می دهد و ارتباطات بین المللی با کفر باعث تغییرات گسترده در داخل شده، و شاهد بودیم که این ارتباطات چگونه سبیل کفر را بر جوامع اسلامی هموار کردند. با این وصف آیه نفی سبیل کفر بر مؤمنین (  لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرینَ عَلَى الْمُؤْمِنینَ سَبیلاً سوره نساء 141) کافی است برای اثبات حکومت دینی بلکه بالاتر وجوب حکومت دینی. واگزای حکومت به غیر ولایت فقیه تدریجا در مسیر تغییرات گسترده اجتماعی و پیدایش ساختارهای جدید موجب حاکمیت، سیاست، فرهنگ و اقتصاد غیر دینی بر همه شوون و مناسبات اجتماعی شده و سبل کفر را بر حوزههای فرعی دینداری هم هموار می شود. لذا نمی توان سرپرستی تغییرات و توسعه اجتماعی را به دیگری واگزار کرد. آیه نفی سبیل بر تمامی ادله به ظاهر مخالف حاکم است.

6- صدور حکم فرع بر شناخت موضوعی بزرگی به نام حکومت مخصوصا حکومتهای سکولار امروزی است. نفی حکومت دینی در این زمان مساوی با امضای حکومت فراعنه جهانی و منطقه ای امروزی است.
5- مثل شبهه برخی، این آیات است:
 سوره انغام
وَکَذَ?لِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا شَیَاطِینَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ یُوحِی بَعْضُهُمْ إِلَى? بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا ? وَلَوْ شَاءَ رَبُّکَ مَا فَعَلُوهُ ? فَذَرْهُمْ وَمَا یَفْتَرُونَ (112)
اى پیامبر ، همان گونه که تو دشمنانى دارى ، ما براى هر پیامبرى دشمنانى از شیاطین انس و جن مقرر داشتیم . آنان براى فریبکارى ، سخنان آراسته را با رمز و اشاره به یکدیگر القا مى کنند ; و اگر خدا مى خواست چنین نمى کردند و با پیامبران دشمنى نمى نمودند ; پس آنان را با دروغ هایى که مى پردازند واگذار . (112)
وَلِتَصْغَى? إِلَیْهِ أَفْئِدَةُ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَلِیَرْضَوْهُ وَلِیَقْتَرِفُوا مَا هُمْ مُقْتَرِفُونَ (113)
ما چنین کردیم تا اهداف مورد نظرمان تحقق یابد و تا دل هاى کسانى که به آخرت ایمان ندارند به سخنان آراسته و فریبنده شیاطین گوش سپارد و تا ایشان آنها را بپسندند ، و تا از تیره بختى سراى آخرت فراهم آورند آنچه را فراهم آورنده اند . (113)
أَفَغَیْرَ اللَّهِ أَبْتَغِی حَکَمًا وَهُوَ الَّذِی أَنْزَلَ إِلَیْکُمُ الْکِتَابَ مُفَصَّلًا ? وَالَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِنْ رَبِّکَ بِالْحَقِّ ? فَلَا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِینَ (114)
با این وصف ، آیا داورى جز خدا بجویم ؟ در حالى که اوست که این کتاب را به سوى شما فروفرستاده است ; کتابى که احکام و معارف آن به روشنى بیان شده است . و کسانى که به آنان کتاب آسمانى داده ایم ( یهودیان و مسیحیان ) مى دانند که آن از جانب پروردگارت به حق نازل شده است ; پس هرگز از تردیدکنندگان مباش . (114)
*«عَنْ ابی عبدالله کلّ رایةٍ ترفع قبل قیام القائم فصاحُبها طاغوتٌ یُعْبَدُ مِنْ دون الله عزّوجلّ»[1] امام صادق ـ علیه‌السّلام ـ فرمود: هر پرچمی قبل از قیام قائم (بلند شود) صاحب آن طاغوت است (با این کار) غیر خدا را پرستیده و بندگی نموده است.این روایت (و یا مشابه آن) به هیچ وجه دلالت ندارد که قیام‌های بحق و تشکیل حکومت عادلانه، طاغوت و عبادت غیرخداوند (و یا گمراهی) است بلکه در خود روایت قرینه داریم که مراد قیام طاغوتی و قیام‌هایی است که در مسیر خدا و اهل‌بیت نباشد، بلکه در عرض و مقابل آنها باشد، آن قرینه ذکر کلمه «طاغوت» و جلمه «یَعبدُ من دون الله» است.

کلمات کلیدی :